စိတ္ေတေလရဲ႕ ငိုခ်င္း

တစ္ေန႔က အေမရိကားေရာက္ၿပီး အၿမဲတမ္း အိမ္ (ျမန္မာျပည္) ျပန္ခ်င္ ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားအၾကာႀကီး ေျပာျဖစ္တယ္။ သူေျပာျပမွပဲ အေမရိကားဆုိတာႀကီးကို ေရာက္ဘုိ႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ နည္းလမ္းေပါင္းစုံ၊ ညစ္ပတ္နည္းမ်ဳိးစုံ၊ လိမ္နည္းမ်ဳိးစုံ၊ အခက္အခဲမ်ဳိးစုံ ၾကားဖူးေတာ့တယ္။ အဆုိးဆုံးကေတာ့ အသက္ ၅၀ အ႐ြယ္ အေမက အရင္သြားၿပီး ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ရေအာင္ယူ၊ ေယာက်္ားယူလုိ႔ရသြားတဲ့ အခါ ရန္ကုန္မွာ႐ွိတဲ့ အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ သားသမီးေတြဆီအေၾကာင္းၾကားေပ့ါ။ ဒီသားသမီးေတြက "ေဟး... အေမေယာက်္ားရၿပီကြ US သြားရေတာ့မယ္" ဆုိၿပီး အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္ ၀မ္းေျမာက္ၾကတယ္ ဆုိပဲ။ ဘ၀ဆုိတာ တုိက္ပြဲဆုိေပမယ့္ အေမကို ခ်ေကၽြးရတဲ့ အထိ ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပင္းထန္တဲ့ တိုက္ပြဲေပပဲ လုိ႔ ေတြးရင္း ....

၇ ရက္တရားအားထုတ္ၿပီး မဂ္ရတယ္ဆိုတဲ့ တရားစခန္းတစ္ခုမွာ လူေတြကို တရားထုိင္လုိ႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္႐ွိတဲ့ အခါ ေခါင္းကေနတစ္ေယာက္က မ၊ ေျခေထာက္ကေန တစ္ေယာက္ မ၊ ခုံႏွစ္ခုံေပၚ ကို အျပားလုိက္တင္၊ အလယ္က ၾကမ္းျပင္နဲ႔ လြတ္ေနတဲ့ ခါးေနရာကို ဓါတ္ပုံေတြ႐ုိက္၊ ေလေပၚေျမာက္ေနတယ္ေပါ့။ သူတုိ႔ အေခၚ မဂ္ဆုိက္ေနတယ္ဆုိလား။ မိဘေတြ မဂ္ဆုိက္ၿပီးရင္ သားသမီးေတြလည္း မၾကာခင္ မဂ္ရတယ္ဆုိလား။ လြယ္လုိက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ ေဟာတဲ့ လူပုဂၢဳိလ္ကိုလည္း အံ့ၾသ၊ ခုံေပၚမွာ စန္႔စန္႔ႀကီး မဂ္ဆိုက္ေနၾကတဲ့ ျပည္ပေရာက္ ပညာတတ္ဆုိသူမ်ား ကိုလည္း အံ့ၾသ။ ကုိယ္နားလည္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ မဟုတ္ေပမယ့္ ထိုေန႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ေလမိတယ္။

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔ Pennisular မွာ ခဏေတြ႕တုန္း သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အစ္ကို ၀မ္းကြဲဆုိလား ေရာက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို စကၤာပူဆုိင္ရာ ဗဟုသုတ ေတြပုိ႔ခ်ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္လ ဘယ္ေလာက္စုထားလဲ။ လစာရဲ႕ ဘယ္ေလာက္ကို စုႏိုင္လဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အားလုံးက ကုိယ္သုံးဖုိ႔ခ်န္ၿပီး အိမ္ကို အကုန္ပုိ႔ရတဲ့ လူေတြဆုိေတာ့ သူ႕ေမးခြန္းေတြကို မေျဖႏိုင္။ ဒါနဲ႔ပဲ Management ဆုိတာက ဘာကြ၊ ညာကြ၊ Theory ေတြဘာေတြနဲ႔ အမ်ဳိးစုံ နားေထာင္ရေတာ့တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ရထားစရိတ္နဲ႔ စားဖုိ႕ခ်န္ၿပီး အားလုံးပုိ႔ပါတယ္ ဆိုတာ ဘယ္ေငြေၾကး Amount ပမာဏကို ထပ္ၿပီး Manage လုပ္ရဦးမလဲဆိုေတာ့ မိဘေတြသုံးေနတဲ့ ပမာဏကို Manage လုပ္ရမယ္။ မိဘေတြကို ေငြေၾကး Management သင္ေပးႏိုင္မွ ရမယ္တဲ့။ သူဆုိ ၂၅၀ ပဲပုိ႔လုိ႔ ရသြားၿပီတဲ့။ ဗုေဒၶါ။ ကိုယ့္အေဖကို ပိုက္ဆံ ၂၅၀ ပဲ ပုိ႔ၿပီး Management လုပ္ၿပီး သုံးလုိ႔ေျပာရင္ ကိုယ့္ကို အဲဒီပုိက္ဆံ ျပန္ပုိ႔ၿပီး ပညာသားပါပါ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆဲပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။ အေျခအေနခ်င္း မတူလုိ႔ ဘာမွ မျငင္းပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေကာ္ဖီေသာက္ေနလဲ မရ။ ညီေလး မင္းေရာ ေျပာပါဦး။ ဘယ္လုိ Manage လုပ္လဲ။ ညီေလး မင္း အစ္ကုိ ေျပာတာ သေဘာေပါက္ရဲ႕လား။ မင္း ဒီမွာ ဘယ္ႏွစ္ ႏွစ္ ႐ွိၿပီလဲ။ တစ္ျပားမွ မစုမိရင္ ည့ံတာေပါ့ကြာ။ ဟုတ္ကဲ့... ည့ံတယ္ပဲ ထားလုိက္ပါေတာ့ဗ်ာ။ ထုိေန႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို စိတ္ေလမိသည္။

တျခားေက်ာင္းတစ္ခုမွာ International Friendship Day က်င္းပေနတုန္း ကုိယ္န႔ဲ ကုိယ့္ Department Head နဲ႔ ခဏ ေရာက္ေနတာနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္လုိ႔ ၀င္ ၾကည့္မိၾကတယ္။ လားလား.... Hall ထဲမွာ Video ျပေနေလရဲ႕။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တျခား အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ ႏိုင္ငံေတြၿပီးလုိ႔ ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း။ ေ႐ႊေရာင္၀င္းေနတဲ့ ေ႐ႊတိဂုံေစတီပုံမပါ။ ပုဂံၿမိဳ႕ရဲ႕ေ႐ွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြမပါ၊ ရန္ကုန္မပါ၊ မႏၱေလး နန္းၿမဳိ႕႐ုိးမပါ၊ ငပလီ မပါ၊ ဦးသန္႔မပါ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မပါ။ ေတာႀကိဳအုံၾကား၊ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း၊ ေခါင္း႐ြက္ဗ်က္ထုိး၊ ဆင္းရဲေပ့၊ စုတ္ျပတ္ေပ႔ ဆုိတဲ႔ေနရာေတြ၊ ေက်ာင္း၀တ္စုံမပါတဲ့ ကေလးငယ္ ဘုစုခ႐ုေတြခ်ည္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာမက "What is the difference between Myanmar and Singapore?" တဲ့။ ကေလးေတြက "Singapore is so rich" တဲ့ၿပီးေရာ။ ကုိယ့္အလုပ္ခြင္မဟုတ္ေတာ့ ဘာမွလုပ္မရ။ ထုိေန႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ေလသြားသည္။

ရန္ကုန္က အေဒၚက အားမနာရတဲ့ လူႀကဳံနဲ႔ ပုဇြန္ထုပ္ ၂ ပိႆာ ေၾကာ္ေပးလုိက္တယ္တဲ့။ လူႀကဳံတ၀က္၊ ကုိယ္တ၀က္ေပါ့။ လူႀကဳံက ဖုန္းဆက္ေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္လုံး ကိုယ့္အလုပ္ခ်ိန္က မနက္ ၅ နာရီ ထသြားၿပီး ည ၉ နာရီခြဲမွ ျပန္ေရာက္ေနလုိ႔ စေနေန႔မွ လာယူပါမယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ ဘာပစၥည္းလဲဆုိတာ သူသိေနတဲ့အတြက္ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားမွာပါေလ ဆုိၿပီးဘာမွ မေျပာမိ။ သြားယူတဲ့ေန႔ က်ေတာ့ ပုပ္ေစာ္နံ ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အထုပ္ကိုေပးတယ္။ ခပ္တည္တည္ပဲ။ သူအန႔ံမရဘူးလား မသိ။ ကိုယ႔္မွာ ပုဇြန္ထုပ္မ်က္ႏွာနဲ႔ အေ၀းႀကီးသြားယူ၊ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔အိမ္နားက အမွဳိက္ပုံးမွာ လႊင့္ပစ္၊ MRT က သန္႔စင္ခန္းမွာ လက္ေဆးၿပီး အိမ္ျပန္လာ၊ ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ ထမင္းစား။ ထုိေန႕ကလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ေလပါတယ္ေလ။

ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ေက်ာင္းေတြမွာ E-Learning Week ဆိုတာ႐ွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းလာစရာ မလုိဘဲ Online Study လုပ္ၿပီး Assignment ေတြ ေျဖၾကရတာ။ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းေတြက တစ္ပတ္လုံး ေက်ာင္းပိတ္ၿပီး တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းေတြက ၃ ရက္ပါဘဲ။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ အားလုံးက ေက်ာင္းရဲ႕ Learning Portal မွာ exercise ေတြ၊ Quiz ေတြ၊ Assignment ေတြကို Level လုိက္ Assign လုပ္ထားတာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြက အိမ္ကေန ဇိမ္နဲ႔ ေလ့လာ သင္ၾကား႐ုံပါဘဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ School Portal မွာ Starhub Internet သုံးထားရင္ ေႏွးပါမယ္။ Singtel သုံးရင္ ျမန္ပါမယ္လုိ႔လဲ အတိအလင္း ေၾကျငာထားပါတယ္။ ကေလးမိဘတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ သူ႕သားအေနနဲ႔ ဘာ Lesson ေတြကိုမွ မျမင္ရပါဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘယ္ ISP သုံးလဲဆုိေတာ့ Starhub တဲ့။ ဒါဆုိ နည္းနည္းေတာ့ ေႏွးပါမယ္။ ေစာင့္ရပါမယ္ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆုိးပါတယ္။ ဒါဆုိ နင္တုိ႔ သေဘာက SingTel ေျပာင္းသုံးခုိင္းတာလား။ ငါ့အခ်ိန္ကို ဘာလုိ႔ waste ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာလဲ။ Starhub ကို complian လုပ္ေပးပါ။ ငါတုိ႔က ေစာင့္လဲမေစာင့္ႏိုင္ဘူး။ လုိင္းလဲမေျပာင္းႏုိင္ဘူး။ ေက်ာင္းက စီစဥ္ပါတဲ့။ ဖုန္းခ်သြားလုိက္တာ ခြပ္ကနဲပဲ။ ဪ... စိတ္ေလမိတယ္ဆုိတာထက္ ပိုပါတယ္ေလ။

အလုပ္မွာ႐ွိတဲ့ Department တစ္ခုက Application တစ္ခုလုိခ်င္လုိ႔ IT Dept နဲ႔ အစည္းအေ၀းလုပ္ပါတယ္။ Develop လုပ္ရမယ့္ရက္၊ Testing လုပ္ရမွာနဲ႔ ၁ လ ၾကာပါမယ္ ေျပာေတာ့ ၁ ပတ္နဲ႔ ၿပီးေအာင္လုပ္ေပးဘုိ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ ေန႔ေရာ၊ ညေရာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဒီတစ္ခုပဲ ၀ုိင္းလုပ္ရင္ေတာင္ မၿပီးႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမုိ႔ မရႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း ခိုင္ခုိင္မာမာ ႐ွင္းျပရပါတယ္။ အားလုံးၿပီးသြားေတာ့ အဲဒီ ဌာနရဲ႕ ဒုတိယ အႀကီးဆုံးအမ်ဳိးသမီးက အခ်ိန္ကို အက်ဳိး႐ွိ႐ွိ အသုံးခ်တတ္ရင္ ဘယ္လုိ အက်ဴိး႐ွိတဲ့ အေၾကာင္း ႐ုတ္တရက္ ႀကီးေဆြးေႏြးပါတယ္။ သူမက သူအၿမဲတမ္း အနက္ေရာင္ ပဲ ၀တ္တာ သတိထားမိပါသလားတဲ့။ သူေျပာမွပဲ ကုိယ္တို႔ေတြအားလုံး ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ၾကၿပီး ဟုတ္သားပဲေပါ့။ သူမမွာ ကေလး ၃ ေယာက္နဲ႔ အလုပ္ႀကဳိးစားရတာ၊ အ၀တ္အစား အေရာင္ ကိုက္၊မကုိက္ ဘာ၀ယ္ရရင္ ေကာင္းမလဲစဥ္းစားဘုိ႔ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္ပါတဲ့။ အၿမဲတမ္း အနက္ေရာင္ပဲ ၀တ္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ဘာ၀ယ္၀ယ္ အနက္ဆုိေတာ့ ေထြေထြထူးထူး စိတ္႐ွဳပ္စရာမလုိတဲ့ အတြက္ အခ်ိန္ေတြကို လုပ္ငန္းခြင္မွာ အသုံးခ်ႏိုင္ပါတယ္တဲ့။ သူ႕သီအုိရီက သူ႕အတြက္ေတာ့ မွန္ေကာင္းမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္တုိ႔ေတြက ကေလး ၃ ေယာက္ ေမြးထားတာလဲမဟုတ္၊ အၿမဲတမ္း မည္းမည္းႀကီး ၀တ္ေနဘို႕ကလည္း အဆင္မေျပတဲ့ အေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္႐ွင္း ရပါတယ္။ စိတ္ေလေသာေန႔မ်ားပါေလ...။

ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က 1818 ကဒ္ လက္က်န္ သုံးခုကို ၁ ကဒ္ထဲေပါင္းထည့္၊ ၿပီးေတာ့ ၂ ကဒ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ အိမ္အျပင္ဘက္က အမွဳိက္ပုံးထဲ လႊတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ေနာက္ ၂ ရက္ေနေတာ့ ႐ုံးခ်ိန္မွာ အေမက Miss Call လုပ္ထားတာေတြေတာ့ Ph ကဒ္ က နံပါတ္ေတြကို အျမန္ႏိုပ္လုိက္ပါတယ္။ ေလလွဳိင္းထဲက အမ်ဳိးသမီးက တစ္စုံတစ္ခု ေျပာပါတယ္။ IDD နာရီ၀က္ ေလာက္ အေမ့ဆီကို ျပန္ေခၚလိုက္ရတယ္။ စိတ္အေလဆုံး ေန႔ပါဘဲဗ်ာ။