တခါတေလ...
တခါတေလ
ေပါက္ကြဲခံစား
ခံျပင္းနာက်ည္း
ေလာကႀကီးကို စိတ္နာ
အနက္ေရာင္ ကမၻာႀကီးတဲ့လား။
တခါတေလ
ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူး
ၿပံဳးေပ်ာ္႐ႊင္သာ
ပီတိကိုစား
အျဖဴေရာင္ ကမၻာႀကီးတဲ့လား။
တခါတေလ
တစ္ေယာက္တည္းေန
တစ္ေယာက္တည္းသြား
တစ္ေယာက္တည္း ပဲစား
ဘာမဆုိ
တစ္ေယာက္တည္းပဲဆိုတဲ့
အစိမ္းေရာင္ ကမၻာႀကီးတဲ့လား။
တခါတေလ
ေယာက်ၤား၊ မိန္းမ သာမည
လြတ္လပ္မွဳသာ အဓိက
လုပ္ခ်င္ရာလုပ္
သြားခ်င္ရာ သြား
ေျပာခ်င္တာ ေျပာလုိက္မိတဲ့အခါ
အ၀ါေရာင္ ကမၻာႀကီးတဲ့လား။
တခါတေလ
မရီခ်င္ပဲ ရီရ
မၿပံဳးခ်င္ပဲ ၿပံဳးျပရ
မလုိအပ္တဲ့ စကားေတြေျပာရ
ညွီေစာ္နံ ေနတဲ့
ၾကက္ေသြးေရာင္ ကမၻာႀကီးတဲ့လား။
တခါတေလ
ေငြေၾကးေနာက္လုိက္
ပိုက္ဆံက ဒုတိယဘုရား
က်န္တာေတြ ေမ့လုိက္ ဆိုတဲ့
အညိဳပုပ္ေရာင္ ကမၻာႀကီးတဲ့လား
တခါတေလ
ပင္ပန္းလြန္းလုိ႔
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ည
ပင္ပန္းလြန္းလုိ႔
မစားႏိုင္တဲ့ ဘ၀
ခရမ္းရင့္ေရာင္ ကမၻာႀကီးတဲ့လား။
စိတ္ကူးနဲ႔ ကမၻာႀကီးကို
အေရာင္ျခယ္
နီလုိက္၊ ၀ါလုိက္
ျပာလုိက္၊ စိမ္းလုိက္
ငါ ေမ့ေနတာက
ဘယ္ သီအိုရီနဲ႔ ပဲတြက္တြက္
ကမၻာ တစ္ျခမ္းက
အၿမဲတမ္း ေမွာင္ေနတယ္ ဆိုတာပဲ။ ။