ဦးေ႐ႊေအာင္ ၏ အျမင္မ်ားေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ အေတြးအျမင္မ်ားစာစုမ်ား မွ ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္

ေကာင္းေသာအလုပ္ကို လုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ဴိးကိုရ၍၊ မေကာင္းေသာ အလုပ္ကို လုပ္လွ်င္ မေကာင္းက်ဴိးကို ရ၏။ ဤသည္မွာ ဓမၼနိယာမ ျဖစ္၏။ ဤ ဓမၼနိယာမအတုိင္းျဖစ္ေအာင္ ဓမၼက ေဆာင္႐ြက္၏။ သုိ႔ရာတြင္ ဓမၼနိယာမကို ေျပာင္းျပန္လုပ္သူမ်ားသည္ ဤေလာက၌ ႐ွိတတ္၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ မေကာင္းေသာအလုပ္ျဖင့္ ေကာင္းက်ဳိးကို ရေနတတ္ၾက၏။ ေကာင္းေသာအလုပ္ျဖင့္ မေကာင္းက်ဳိးကို ရေနတတ္ၾက၏။

ဤသို႔ ဓမၼနိယာမကို ေျပာင္းျပန္လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ဒုစ႐ုိက္သမားမ်ားက ခ်မ္းသာႄကြယ္၀ၿပီး သုစ႐ုိက္သမားမ်ားက ဆင္းရဲမဲြေတေနသည္ကို မ်က္စိေအာက္တြင္ပင္ ေတြ႕ျမင္ေနၾကရေလရာ၊ ဓမၼနိယာမဟူသည္ မွန္ကန္မွ မွန္ကန္ေလရဲ႕လားဟူ၍ ကုသိုလ္ႏွင့္ အကသိုလ္အေပၚ သံသယ ႐ွိတတ္ၾက၏။

ဤသုိ႔ သံသယ႐ွိသူမ်ားတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားလည္း ပါ၀င္ၾက၏။ ထုိသုိ႔ ပါ၀င္ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ ကမၼႆကတာ သမၼဒိ႒ိ အမည္ခံသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အားေလ်ာ္စြာ ကုသိုလ္ႏွင့္ အကုသိုလ္အေပၚ သံသယ႐ွိေၾကာင္း ၀စီကံျဖင့္လည္း မေဖာ္ျပရဲၾက၊ ကာယကံျဖင့္းလည္း မေဖာ္ျပရဲၾက။ သုိ႔ရာတြင္ မေနာကံျဖင့္မူ ေဖာ္ျပေနၾက၏။

ဓမၼသည္ သူ႕သဘာ၀ကို သူေဆာင္၏။ သစၥာသည္ ေ႐ွ႕ႏွင့္ေနာက္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖစ္ေအာင္ ဆက္စပ္ေပး၏။ ေ႐ွ႕ႏွင့္ ေနာက္ဆိုသည္မွာ စိတ္က ၾကံစည္သည့္အတုိင္း ႏွဳတ္က ေျပာဆုိရာတြင္ စိတ္ႏွင့္ႏွဳတ္ ေ႐ွ႕ႏွင့္ ေနာက္ ညီၫြတ္ျခင္း၊ စိတ္က ၾကံစည္သည့္အတုိင္း ကိုယ္က ျပဳလုပ္ရာတြင္ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ ေ႐ွ႕ႏွင့္ ေနာက္ ညီၫြတ္ျခင္း၊ ႏွဳတ္က ေျပာဆုိသည့္အတိုင္း ကိုယ္က ျပဳလုပ္ရာတြင္ ႏွဳတ္ႏွင့္ကိုယ္ ေ႐ွ႕ႏွင့္ ေနာက္ ညီၫြတ္ျခင္းတုိ႔ပင္ ျဖစ္၏။ ဤသည္ကုိပင္ ‘ကံ’ မ်ားအခ်င္းခ်င္း သစၥာ႐ွိသည္ဟု ဆုိရ၏။ ဓမၼအေပၚ သစၥာ႐ွိျခင္း ဟူ၍လည္း ဆုိရ၏။

ထုိသုိ႔မဟုတ္ဘဲ စိတ္က တစ္မ်ဳိးၾကံ၊ ႏွဳတ္က တစ္မ်ဳိးေျပာျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္က တစ္မ်ဳိးၾကံ၊ ကိုယ္က တစ္မ်ဳိးလုပ္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ႏွဳတ္က တစ္မ်ဳိးေျပာ၊ ကိုယ္က တစ္မ်ဳိးလုပ္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ‘ကံ’ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္း မည္၏။ ကံအခ်င္းခ်င္းအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္းသည္ပင္ ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္း မည္၏။

သက္ေရာက္အားႏွင့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္အားတို႔၏ နိယာမအရ ပုဂၢိဳလ္က ျဖစ္ေစ၊ ကံက ျဖစ္ေစ ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ပါက ဓမၼသည္ မလဲြမေသြ တုံ႔ျပန္မည္ ျဖစ္၏။ ဓမၼသည္ တုိက္ခုိက္ျခင္း ခံရပါက ဓမၼကလည္း ျပန္လည္တိုက္ခုိက္မည္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ နိယာမ ျဖစ္၏။ ဤနိယာမကို ဓမၼသည္ မေက်ာ္လြန္ႏုိင္။
ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္းလုပ္ငန္း ဆိုသည္မွာ ဒုစ႐ုိက္လုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ ႀကီးပြားျခင္း ျဖစ္၏။

အမွန္အားျဖင့္ ဓမၼနိယာမအရ အကုသိုလ္လုပ္ငန္းသည္ ဆင္းရဲျခင္းအကိ်ဳးကိုသာ ေပးရၿပီး၊ ကုသုိလ္လုပ္ငန္းသည္သာ ခ်မ္းသာျခင္း အက်ဳိးကို ေပးရမည္ ျဖစ္၏။ သုိ႔ပါလ်က္ ဤေလာက၌ အကုသုိလ္လုပ္ငန္းျဖင့္ ခ်မ္းသာျခင္း အက်ဳိးကို ရ႐ွိၾကသူ မ်ားစြာကို ေတြ႕ေနရ၏။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ အကုသုိလ္သည္လည္း ေကာင္းေသာ အကိ်ဳးကို ေပး၏ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ကုသုိလ္သည္လည္း မေကာင္းေသာ အက်ဳိးကို ေပး၏ ဟူ၍ လည္းေကာငး္ ဆုိရမလုိ ျဖစ္၏။

အမွန္အားျဖင့္ အကုသုိလ္လုပ္ငန္းေၾကာင့္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ကုသုိလ္လုပ္ငန္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲမဲြေတျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ကံႏွင့္ ကံ၏ အက်ဳိးတိ႔ု လုိက္ေလ်ာညီေထြ မ႐ွိျခင္းသည္ ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္း မည္၏။ ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္းမွန္သမွ် ဓမၼ၏ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံရမည္မွာ မလဲဲြမေသြ မွန္လွေပ၏။ သက္ေရာက္အားႏွင့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္အားတုိ႔၏ နိယာမအရ အပုပ္ခ်ျခင္း ခံရေသာ ဓမၼသည္ မိမိအေပၚ အပုပ္ခ်သူအား ျပန္၍ ဒဏ္ခတ္ရသည္မွာ မေ႐ွာင္လြဲႏိုင္ေသာ နိယာမ ျဖစ္၏။ ထုိ နိယာမအတုိင္း ဓမၼက ဒဏ္ခတ္ရသည္မွာ ေသခ်ာပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ‘မည္သည့္အခ်ိန္ ဒဏ္ခတ္မည္နည္း’ ဟူ၍ အခိ်န္ကာလႏွင့္ ပက္သက္ၿပီး စဥ္းစားစရာသာ ႐ွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကာလအရ မေသခ်ာေသာ္လည္း နိယာမအရ ဒဏ္ခတ္မည္ကေတာ့ အလြန္ပင္ ေသခ်ာပါ၏။

ဤေလာက၌ ႏွဳတ္က ဓမၼကို ေဖာင္ေဖာင္႐ြတ္ၿပီး ကိုယ္ႏွင့္ စိတ္က အဓမၼကို က်င့္သုံးေနၾကသူမ်ားလည္း မ်ားစြာ ႐ွိ၏။ မိမိတို႔၏ လုပ္ငန္းကိုပင္ ဓမၼဟူ၌ မွားယြင္းစြာ သက္၀င္ယုံၾကည္ေနၾကသူမ်ားလည္း မ်ားစြာ႐ွိ၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ၾကသူမ်ား ျဖစ္၏။ ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္သူမ်ားသည္ တစ္ခုေသာေန႔တြင္ ဓမၼ၏ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို မုခ်မေသြ ခံစားရေပလိမ့္မည္။ ထိုတစ္ခုေသာေန႕ကား ေလာေလာဆယ္ မ်က္ေမွာက္ပစၥကၡတြင္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ မ်က္ေမွာက္ပစၥကၡတြင္ မျဖစ္ပါက ေသခါနီးကာလ မရဏာသႏၷေဇာ ေစာခိ်န္မွစ၍ တမလြန္တြင္မူ မုခ်မေသြ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ယုံမွားဖြယ္ မ႐ွိ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏွဳတ္က ဓမၼကိုေျပာလွ်င္ ကိုယ္ႏွင့္စိတ္ကလည္း ဓမၼအတိုင္း ျဖစ္ရေလေအာင္ သမၼပၸဓာန္ထုိက္ေသာ ၀ီရိယကိုသုံး၍ က်င့္ၾကံအားထုတ္အပ္ပါ၏။ ထုိ႔သုိ႔မဟုတ္ဘဲ ႏွဳတ္ကသာ ဓမၼကို ေအာ္က်ယ္ဟစ္က်ယ္ေျပာၿပီး ကိုယ္ႏွင့္စိတ္္က အဓမၼကို တိတ္တိတ္ပုန္း က်င့္ၾကံအားထုတ္မည္ဆုိပါက ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ သစၥာေဖာက္ျခင္း ခံရေသာ ဓမၼကလည္း ျပန္လည္ဒဏ္ခတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလးနက္စြာ ယုံၾကည္အပ္ပါ၏။