ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လီယိုမေလး
Leo မေလးဆိုလုိ႔ ဘာမ်ားပါလိမ့္လုိ႔ မေတြးၾကနဲ႔။ သိဟ္ရာသီဖြား ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းပါ။ တျခား Leo ေတြေတာ့ မသိဘူး။ ဒီ Leo ေလးကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ ဒီရာသီဖြား ျဖစ္ရတာအလြန္ ဂုဏ္ယူတယ္ဗ်။ ေျပာလုိက္ရင္ "ငါတုိ႔က တစ္ေကာင္တည္း၊ ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့တဲ့"။ အဲဒီ ျခေသၤ့မေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စေတြ႕ပံုက ဒီလုိ။
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ Trainer လုပ္ေနတဲ့ ကုမၸဏီကို ဆရာမအသစ္ကေလး တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္ဗ်။ ပုံစံက ခပ္ေအးေအးေလးပါပဲ။ စကားေျပာေတာ့လည္း သာမန္ထက္ တုိးေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ဒီလုိ ေပ်ာ့စိစိေလး စာသင္ရင္ ငါ့ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ေတာ့ ဒုကၡေတြ႕ေတာ့မွာပဲလုိ႔ ေတြးမိေသး။ ဒါနဲ႔ပဲ သူ႕ရဲ႕ ပထမဆုံးအတန္းကို ဆရာမအသစ္အတြက္ အေထာက္အကူအျဖစ္ Senoir ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ကူညီရပါေလေရာ။ ျခေသၤ့မေလးက အတန္းထဲလည္း ၀င္လာေရာ၊ ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႔ သူ႕အတန္းကို ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး စာသင္သြားလုိက္တာ ၃ နာရီ ဘယ္လုိ ကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလုိက္ဘူး။ အသံကလည္း စာသင္ခန္းထဲမွာ ဟိန္းလုိ႔။ ေက်ာင္းသားေတြသာမက ေဘးကလူေတြကိုပါ သူ႕ေစတနာကို ျမင္ေနရေအာင္ သင္ႏိုင္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို နဲနဲ ၿဖံဳသြားတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ႐ုံးသြားခ်င္ေနသလုိပဲ။ ဒီေကာင္မေလးက ဘယ္လုိေလးပါလိမ္႔လုိ႔ စိတ္၀င္စားမိတာလဲ ပါတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ စကားႀကီးတစ္ခြန္းစၿပီး သြားေျပာလုိက္တယ္။ "အစ္မက ဒီကပဲလား" လို႔။ သူက ဆတ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး "မဟုတ္ပါဘူး နယ္က" တဲ့။ ဒါပဲေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဆက္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူကေမာ့မလာေတာ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ ဆက္ဆံေရးႀကဲတဲ့ ျခေသၤ့မဗ်ာ။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စာသင္ရတဲ့ အတန္းကို သူက Junior အေနနဲ႔ ၀င္ၾကည့္ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးတန္းမွာ လက္ေလးပုိက္ၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ သူမေ႐ွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ စကားလုံး တခ်ဳိ႕မွားကုန္တယ္။ ေခၽြးမျပန္ဘူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ေခၽြးေတြစုိ႔လုိ႔။ သူမကေတာ့ မရိပ္မိပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္ၾကည့္ေနတာပါပဲ။ ၿပီးသြားေတာ့ စကားအရမ္းေျပာခ်င္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ "အဆင္ေျပလား အစ္မ" လုိ႔ ေမးလိုက္တယ္။ သူမက "ဟုတ္ကဲ့.." တဲ့။ ဒါပဲ။ ေတာ္ေတာ္ကပ္စီးနည္းတဲ့ ျခေသၤ့မဗ်ာ။
ဒီလုိနဲ႔ ၁ လေလာက္ေနေတာ့ ေမးထူးေခၚေျပာအဆင့္က နည္းနည္းေတာ့ တက္လာၿပီ။ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ၊ စာသင္ခန္းထဲမွာ ေတြ႕တဲ့အခါ ေအးေအးေလး ျပန္ၿပံဳးျပတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီကေန ၇ နာရီ အထိ အတန္းအတြက္ သူမက အကူ အေနနဲ႔ ၀င္ရမွာ၊ သူ႕ကို ၾကည့္ရတာ ေနမေကာင္းေနသလုိပဲ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က "အစ္မ ေနမေကာင္းရင္ျပန္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ေပးလုိက္မယ္" လုိ႔ေျပာလိုက္တယ္။ သူ႕မ်က္လုံးေတြ လက္ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး "တကယ္လား... အဲလုိရတယ္လား" တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေမးတယ္။ သူ႕မ်က္လုံးေလးေတြက ပီဘိ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လုိပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္ေတာ့ "ဟီးဟီး.. ေပ်ာ္စရာႀကီး၊ ျပန္ရေတာ့မယ္ကြ.. " တဲ့။ ၿပီးေတာ့ လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ ျပန္သြားပါေလေရာ။ ေတာ္ေတာ္ လူမွဳေရး ေခါင္းပါးတဲ့ ျခေသၤ့မဗ်ာ။ ေက်းဇူးပဲေနာ္ လုိ႔ေတာင္ မေျပာသြားဘူး။ နင္ ဒီေလာက္၀င္ခ်င္တာ ၀င္ေပါ့ လုိ႔မ်ား ေတြးေနသလား မသိပါဘူးဗ်ာ။
ဘာပဲေျပာေျပာ အဲဒီေန႔မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို စခ်စ္သြားခဲ့တယ္။ ေလာကမွာ ခ်စ္ရတဲ့လူက စစ္အ႐ွဳံးဆုံးလူပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ လက္နက္ခ် အ႐ွဳံးေပးလုိက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ညေပါင္းမ်ားစြာ ကီသြင္းၿပီး လူ႐ွင္းတဲ့ တစ္ေန႔ သူထိုင္ေနတဲ့ ေနရာနားသြားၿပီး "ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္" လုိ႔ တုံးတိတိပဲ ေျပာလိုက္တယ္။ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေနရင္ လုိရင္းေရာက္လုိက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္တကယ္ ေတာ္တာ ကိုယ္ပဲသိတယ္ေလ။ သူ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို အံ့ၾသသြားပံုရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း အလြန္ထူးဆန္းတဲ့ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္လုိ ၾကည့္ၿပီး "ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းဘယ္ေလာက္သိလုိ႔လဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ရည္းစားေတာ္ဖုိ႕မေကာင္းဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ဖို႔ပဲ ေကာင္းတဲ့ အမ်ဳိးအစားဗ်" တဲ့။ သူမ်ားေတြလုိ ႐ွက္ၿပီး ေခါင္းေလးလဲ မငုံ႔သြားဘူး။ ရင္တုန္တာေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိပါဘူးဗ်ာ။ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းလည္း မသိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ "သြားဦးမယ္ေနာ္.." ဆိုၿပီး ထထြက္ေတာ့ "ဟုတ္ကဲ့ပါ.." တဲ့။ သူ႕ႏွဳတ္က ခင္ဗ်ားေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္ေတြ သုံးၿပီးေျပာတာ ဒီတစ္ခါ ပထမဆုံးပဲ။ ဘယ္နဲ႔ဗ်ာ တျခားအခ်ိန္ဆို ဘယ္သူနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စကားကို ေလးေလးစားစား ျပန္ေျပာေလ့႐ွိတာ၊ ရည္းစားစကားေျပာေတာ့မွပဲ ျခေသၤ့ ဇာတိက ျပေတာ့တာပဲ။ ရက္စက္ပါေပ့ Leo ရယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လိုပါလိမ့္လုိ႔ တစ္ညလုံး စဥ္းစားၿပီး ေနာက္ေန႔ မနက္က် အေျဖရသြားတယ္။ သူ႕ကိုေတြ႕ေတာ့ "ဒါဆို သူငယ္ခ်င္း လုပ္မယ္ေနာ္.." လုိ႔သြားေျပာလုိက္တယ္။ သူက ရယ္ၿပီး "ဟဲဟဲ.. ခင္ဗ်ား အျမင္မွန္ရသြားၿပီ။ ေကာင္းပါေလ့ဗ်ာ.." တဲ့။ ထားလုိက္ပါေတာ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မွာလည္း Plan B နဲ႔ပါဗ်။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႕အေၾကာင္းေလးေတြ သိလာတဲ့အခါ တကယ့္ကို ေအးေအးေလးနဲ႔ ငေပေလးဗ်။ သူ႕အေပါင္းအသင္း နည္းနည္းေလးကို အရမ္းခင္တယ္။ ေလာကႀကီးက ဒီလုိပဲလုပ္၊ ဒါအမွန္ပဲဆုိရင္ ဟုိလုိလုပ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း ဆုိတာမ်ိဳး။ စိတ္မထင္ရင္ Shit, Stupid လုိ႔ တုိးတိုးေလး ေရ႐ြတ္တတ္ေသးတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ စာအုပ္ဖတ္ေနရတာကို ႀကိဳက္တယ္။ သူမ်ားအေၾကာင္းေၿပာရမွာ ပ်င္းတယ္။ တခါတခါ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာတတ္ၿပီး တခါတရံ အရမ္းတိတ္ဆိတ္တယ္။ မိန္းကေလးဆန္တဲ့ အ၀တ္အစားေတြမႀကိဳက္ဘူး။ ယားလုိ႔တဲ့။ ႏွဳတ္ခမ္းနီလည္း မဆုိးတတ္ဘူး။ ဂ်ဴးရဲ႕ အမွတ္တရ ထဲက အခ်စ္မ်ဳိးႀကိဳက္တယ္တဲ့။ မိဘမဲ႔ မိန္ကေလးေက်ာင္း ဖြင့္ခ်င္တယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ရည္းစားတစ္ေယာက္ ထားဖူးတယ္တဲ့။
ရည္းစားနဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပတ္သြားတာလည္း ေမးၾကည့္ေတာ့ "ကၽြန္ေတာ္က ႀကိဳက္ေနခ်င္တာ၊ တြဲၾကည့္လုိက္ေတာ့ ႀကိဳက္လုိ႔မရလုိ႔" တဲ့။ မခ်စ္ဘူးလားလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ "ခင္ဗ်ားေတာ့ မသိဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႀကိဳက္ဖုိ႔ ပိုအေရးႀကီးတယ္ဗ်" တဲ့။ ဒီငေပမေလး သီအိုရီက တစ္မ်ိဳးဗ်။ လူတစ္ေယာက္က ေကာ္ဖီႀကိဳက္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါေပမယ့္ သူခ်စ္မိတဲ့လူက လၻက္ရည္မွ ႀကိဳက္တယ္ဆုိရင္ သူက ခ်စ္လုိ႔ အဲဒီ လၻက္ရည္ကို အတူလုိက္ေသာက္ခ်င္ေသာက္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကို တေရးႏုိးထေမးလည္း သူႀကိဳက္တာ ေကာ္ဖီတဲ့ေလ။ လူတစိမ္းတစ္ေယာက္ အတြက္ ကိုယ့္ဆႏၵကို ခ်ိဳးႏွိမ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနႏုိင္မွာလဲ။ မေနႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္က် ေသၿပီေပါ့တဲ့။ ႀကိဳက္ေနရတာက ပိုမိုက္တယ္တဲ့ေလ။ သူေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္တုတ္တုတ္။ ေခါင္းစားရပါလား Leo ရယ္။
အေပါင္းအသင္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေနရတဲ့ကာလေတြမွာ သူ႕စိတ္ရင္းေလး ကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာက် ပါတယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုမဆို တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီတတ္တယ္။ ေယာက်္ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလး ေပါင္းေနရတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ေယာက်္ားေလး အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းရသလို လြတ္လပ္ေစတယ္။ သူျဖဴျဖဴစင္စင္ ေနတတ္တာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။ တခါတေလ ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္း စကားစပ္လုိ႔ ျပန္စမိရင္ သူဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ထဲက သီအိုရီႀကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကုိင္ေပါက္ေတာ့တာပဲ။ အခ်စ္ဆိုတာ သားေရကြင္းနဲ႔ တူတယ္တဲ့ဗ်ာ။ အတူတူဆြဲထားလုိ႔႐ွိရင္ ျပႆနာ မ႐ွိေပမယ့္ တစ္ေယာက္ကလႊတ္လုိက္တဲ့အခါ လႊတ္လုိက္တဲ့ ဘက္က မနာဘဲ ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ လူဘက္က နာတတ္တယ္တဲ့။ သူက စိတ္မထင္ရင္ လႊတ္လုိက္ဖုိ႔ ၀န္မေလးဘူးတဲ့။ ခင္ဗ်ားနာက်င္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။ "ကိုယ့္လူရာ..ေအးေအးေနစမ္းပါ။ မနာခ်င္စမ္းပါနဲ႔" တဲ့။ ကဲ... ၿပီးေရာ။ ဒီသားေရကြင္းနဲ႔ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲဗ်ာ။
တခါတေလမ်ား ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမ ဘယ္သူက ပိုျမတ္သလဲလုိ႔ သူမခံခ်င္ေအာင္ျငင္းမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေယာက်္ားေလးေတြရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း "ေယာက်္ား စင္စစ္မွ ဘုရားျဖစ္ႏုိင္တာေလ" လုိ႔အႏုိင္ပိုင္းလုိက္တယ္။ ဒီေတာ့ သူက "ေလာကမွာ မိန္းမထက္ယုတ္ညံ့တဲ့ ေယာက်္ားေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိတယ္။ "ခင္ဗ်ား သတင္းစာ မဖတ္ဘူးလား" တဲ့။ အဲ... ဘယ္လုိပါလိမ့္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္။ "ခင္ဗ်ားတို႔ ေယာက်္ားေတြ ေတာ္ေတာ္လဲြတာပဲ။ ဒီဘ၀မွာ မိန္းမဘ၀ ရထားတဲ့ ဘယ္မိန္းမမွ ဘုရားမျဖစ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ ဘုရား မယ္ေတာ္ပဲ ျဖစ္ခ်င္မွာေပါ့" တဲ့။ အ႐ွဳံးေပးၿပီးသားလူပါ Leo ေလးရယ္။ ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း Leo ေတြရဲ႕ စိတ္ေနသဘာ၀ဆုိတာေလးကို စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္မိတယ္ဗ်။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး။ Leo ေတြက ခ်စ္မိၿပီဆိုရင္ ေသြးကို အရည္ေဖ်ာ္၊ အ႐ုိးကို ကေလာင္လုပ္ၿပီး သူ႕တုိ႔ရဲ႕ အေရျပားေပၚမွာ ေရးရင္ေတာင္ သူတုိ႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းဋီကာက မဆုံးဘူးဆုိပဲ။ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ႏိုင္တဲ့ Leo ေတြပါတကား။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေျပာျပေတာ့ "အဲဒီ Leo က လည္ဆံေမႊးကၽႊတ္ၿပီး အၿမီးျပတ္ေနတာေနမွာ" တဲ့။ ဪ... Leo ေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းျပ သမိုင္းလည္း သူေျပာတာနဲ႔ ပ်က္ပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ေလးစားတဲ့ ေမာ္ဒန္စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေရးထားေလး ႀကိဳက္လြန္းလို႔ သူ႕ကို ႐ြတ္ျပမိတဲ့ ေန႔ကလည္း ဒီလုိဗ်။ ေရးထားတာက "ေနာင္ေခတ္လူသားတု႔ိ ကမၻာေျမကို တူးေဖာ္ေသာ အခါ ကၽြန္ေတာ္၏ ရင္ဘတ္သည္ သူ၏ အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ခရမ္းျပာေက်ာက္စာ တစ္ခ်ပ္ ျဖစ္ခ်င္သည္" တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ဖီလင္ အျပည့္နဲ႔ ႐ြတ္ျပေတာ့ ေျပာပုံက "ေအးေနာ္... ကၽြန္ေတာ္သာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူကို ဒီလုိပဲ ခ်စ္မယ္နဲ႔တူတယ္။ ဒီစာေရးဆရာ တကယ္ေတာ္တယ္ဗ်ာ" တဲ့။ ေအးေရာ...ေအးေရာ... လုိရင္းကို ဘယ္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိဘူးဗ်ာ။
ဒီကၽြန္းေလးေပၚ သူေရာက္လာၿပီး အလုပ္လုပ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အႀကံနဲ႔ Merlion Park ကို အရင္ဆုံး ေခၚသြားတာေပါ့။ Merlion ဆုိတာ ျခေသၤ့နဲ႔ ငါးနဲ႔ ေပါင္းထားတဲ့အေၾကာင္း သူ႕ကို ႐ွင္းျပတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမွာ တစ္ခုျဖတ္ေျပာရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မိန္ရာသီဖြားဆိုေတာ့ သေကၤတက ငါး႐ုပ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို Merlion ႐ွိတဲ့ကၽြန္းေလးက ျခေသၤ့နဲ႔ ငါးတို႔ရဲ႕ ေပါင္းစပ္ျခင္း သေကၤတေပါ့လုိ႔ ေျပာျပေနတာ။ အံမယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး နားေထာင္ေနတယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့မွ "ဒီႏွစ္ေကာင္ ေပါင္းထားတာက Statue တစ္ခုအေနနဲ႔သာ ခန္႔ထည္ၿပီး ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းေနတာ။ တကယ္လုိ႔ သူသာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ ျဖစ္ခဲ႔ရင္ ေရထဲမွာလည္း ေတာ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုန္းေပၚမွာလည္း ဘုရင္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဂြက်က်ႀကီး ျဖစ္ေနမယ္ ထင္တယ္" တဲ့။ Merlion ေရ... ခဲေလသမွ် သဲေရက် ပါေပါ့လား။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း See And Be Seen Remix 4 ေလးေရးၿပီး သူ႕ကို ဖတ္ခိုင္းလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ကို သူျမင္ေစခ်င္တယ္ေလ။ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခြင့္လႊတ္ နားလည္ ႏိုင္တဲ့ အခ်စ္၊ တန္ဘိုး႐ွိတဲ့ အခ်စ္၊ ႐ွားပါးတဲ့ အခ်စ္၊ ျခေသၤ့မေလး ဒီတစ္ခါေတာ့ နားလည္ေလာက္ၿပီေပါ့။ သူဖတ္ၿပီးေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ကို မွန္းၿပီး ဖုန္းဆက္လုိက္ေတာ့ "ေရးထားတာ ေကာင္းပါတယ္။ စုံေနတာပဲ" တ့ဲ။ ဒါနဲ႔ အားတက္ၿပီး "အဲလုိ ခ်စ္ႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ႐ွိေနတာေရာ သိလား" ဆိုေတာ့ "အမွန္အတုိင္း ေျပာရမလား" တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ျခေသၤ့ လည္ဆံေမႊး ကၽႊတ္ၿပီေပါ့။ "ေျပာေလ..." ဆိုၿပီး ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္စားေနေတာ့ "လူတစ္ေယာက္ကို ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး သည္းခံခြင့္လႊတ္ၿပီး ခ်စ္ရေအာင္ ခင္ဗ်ား ႐ူးေနၿပီလားဗ်ာ" တဲ့။ ကဲ... ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား အရပ္ကတုိ႔ေရ... ေရးခ်င္ဦးဟ အိမ္ေထာင္ေရးဘေလာ့ဂ္။ ခံလုိက္ဦးေပါ့ကြာ။ ။