ဘာသာျပန္ရခက္ေသာ စကားလုံးမ်ား

အခုတေလာ အလုပ္႐ွဳပ္လြန္းလုိ႔ ခ်ာလပတ္လည္ရမ္းေနရတဲ့ အထဲ ဘာသာျပန္ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို တာ၀န္ယူမိတယ္။ အလုပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ျမန္မာမိန္းကေလးအကူေခၚထားလုိ႔ပါ။ ဘာသာျပန္ရင္း၊ စကားေျပာရင္း အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ သိပ္မခင္ခ်င္ေတာ့သလုိလုိ။ ဪ... ေျပာရေတာ့လဲ့ ခက္သား။
သူမနာမည္က "ခုိင္"တဲ့။ သူတုိ႔ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့ Agent ကလည္း ဒီမွာ႐ွိတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး။ ဓါတ္ပုံေတြ အမ်ားႀကီးထဲက ဒီတစ္ေယာက္ကို ကိုယ့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အမ်ဳိးသမီးက ေ႐ြးလာေရာ။ ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ေန႔ကစလုိ႔ ကိုယ္လဲဘာသာျပန္ဆရာ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။

အစကေတာ့ ေျပာသမွ် နားလည္တာကို ျပန္ေျဖတာ အဆင္မေျပတာလုိ႔ ထင္လုိက္တာ။ ေနာက္ပုိင္းမွ ျပႆနာက သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အဆင္မေျပတာက စကားကို နဲနဲပဲ နားလည္တာကို ျပန္မေမးရဲတာဆုိတာ ေသခ်ာသြားတာ။ အစအဆုံး အိမ္႐ွင္း၊ ဟင္းခ်က္၊ ထမင္းခ်က္ပုံအားလုံး ဘာသာျပန္ေပးေပမယ့္ စင္းလုံးေခ်ာ မျဖစ္။ သူ႔ခမ်ာ ကုိယ္႔သူငယ္ခ်င္းစကၤာပူမနဲ႔ ေျပာရင္ ဗမာ စကားေတြထြက္၊ ကုိယ္နဲ႔ ေျပာတဲ့အခါ အဂၤလိပ္လုိေတြေျပာ ႐ွဳပ္ယွက္ခတ္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။

ဧည့္သည္လာလုိ႔ Drink တစ္ခုခုယူလာေပးပါဆုိရင္ ေရခပ္လာတာမ်ဳိး၊ ေနမေကာင္းလုိ႔ ဆန္ျပဳတ္ ျပဳတ္ခိုင္းလုိက္တာ Porriage လုိ႔ေျပာေတာ့ ၀က္သားဟင္း ခ်က္လုိက္တာမ်ဳိး။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တာ ခါးေနလုိ႔ သၾကားနဲနဲ ထည့္ေပးပါဆုိတာ အားလုံးယူၿပီး သြန္ပစ္လုိက္တာမ်ဳိး။ အိမ္႐ွင္ရဲ႕အေဖ (အဘုိးႀကီး) လာလည္တာ Look after လုိ႔ေျပာထားလိုက္တာ ေ႐ွ႕တည့္တည့္က သြားထုိင္ေနတာမ်ဳိး။ ေန႔တုိင္း သူက တစ္ခုခု တလြဲလုပ္လုိက္၊ အိမ္႐ွင္သူငယ္ခ်င္းမက Help Me Pls ဆုိၿပီး သူ႕ဖုန္း ကိုယ့္ဆီလာထိုးေပးလုိက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္း "ခုိင္" ကေနသားက်လာသလားေတာ့ မသိဘူး။ ကိုယ္ကေတာ့ အိမ္႐ွင္မနဲ႔ တူလာသလုိပဲ။

တခါတေလက်ေတာ့လည္း "ခုိင္" ကသူ႕အေမကိုလြမ္းလုိ႔ငို။ အိမ္႐ွင္က သူ႕အိမ္မွာ အလကားေနရင္း မ်က္ရည္က်တာ မႀကိဳက္၊ အယူသီး။ ဒါနဲ႔ ဘာလုိ႔ ငုိသလဲေမးေတာ့ "I remember, I remember" လုိ႔ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေျဖသတဲ့။ ဒါနဲ႔ အိမ္႐ွင္ က "What do you remember?" လုိ႔ေမးတဲ့အခါ "I remember is I remember" ဆုိၿပီး ႐ွဳိက္ႀကီးတငင္ငိုေလေရာ။ သတိရတာကို သတိရ၊ ရ မလားေမးတယ္လုိ႔ထင္ၿပီး ပို၀မ္းနည္းတယ္ထင္ရဲ႕။ ဒါနဲ႔ပဲ အိမ္႐ွင္လုပ္တဲ့သူက ကိုယ့္ကို ဖုန္းဆက္၊ သူမက အိမ္မွာ ငိုေနေတာ့ လန္႔လာသတဲ့။ ေရျခားေျမျခားမွာ အလုပ္လာလုပ္ရသူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို သူတို႔က နားမလည္၊ သူနားလည္ေအာင္ ႐ွင္းျပေပးလုိ႔ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ေပမယ့္ သူ႕တုိ႔က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး လုပ္လုိက္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုရဲ႕ အေျဖက ငုိေနရမွာ မဟုတ္ဘူးေလတဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ "ခုိင္" ကို မငုိပါနဲ႔၊ အားလုံးက ဒီလုိပါပဲ ဆုိေတာ့ သူက ေျပာေလ၊ ငိုေလ။ အိမ္႐ွင္က Agent ကို ဖုန္းဆက္ေျပာေတာ့ "အဆင္မေျပ ျပန္ပုိ႔႐ုံပဲ။ ကၽြန္မတုိ႔က နာမည္ပ်က္မခံဘူး" တဲ့။ စကၤာပူ အိမ္႐ွင္မကေတာင္ အံ့ၾသလုိ႔။ ဒီေလာက္ျပတ္သားရလားတဲ့။ ကုိယ့္ကိုလဲ Agent က ျပန္ပုိ႔လိမ့္မယ္ဆုိတာ ေျပာေပးပါတဲ့။ ကိုယ္ကလည္း ငိုေနတဲ့ လူကို မေျပာခ်င္တာနဲ႔ Agent ေတြက အိမ္႐ွင္စိတ္ညစ္ရင္ ေနာက္တစ္အိမ္ပုိ႔လိမ့္မယ္။ အဲဒီက်ရင္ အားလုံး အစကေန ျပန္စရမွာ အိမ္႐ွင္မွာ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္း မ႐ွိရင္ ပိုဆုိးလိမ့္မယ္။ သည္းခံပါလုိ႔ ဘာသာျပန္ရတယ္။ ဪ...လူပင္ပန္းတာထက္ စိတ္ပင္ပန္းတာ ပိုေနရခက္ပါတယ္ေလ။

တကယ္ေတာ့ ဒီအလုပ္မ်ဳိးလာလုပ္ရတဲ့ သူေတြ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ တစ္လ $၁၀ နဲ႔ ႐ွစ္လ တိတိ အလုပ္ၿပီးမွ တစ္လကို $၃၂၀ ရမွာပါ။ စားၿပီး ေသာက္ၿပီး တစ္လကို ၃၂၀ က်န္တာမွန္ေပမယ့္ ဘြဲ႕ရမိန္းကေလးေတြအတြက္ လုပ္ဖူးေနက် မဟုတ္တဲ့ လုပ္ငန္းသဘာ၀မို႔ စိတ္ပင္ပန္းမွဳက ႏွဳိင္းစရာ႐ွိမယ္မထင္။

ကိုယ္တုိ႕ေတြ ရန္ကုန္မွာလဲ ကြန္ပ်ဴတာ၊ ဒီမွာလည္း ကြန္ပ်ဴတာရတာျခင္းအတူတူေတာင္ ခံစားခ်က္က တျခားစီ။ ABCD အတူတူျခင္းေတာင္ ဒီမွာေရးရတဲ့ ABCD ကမြန္းက်ပ္မွဳအျပည့္။ သူတုိ႔လုိ တေနကုန္ ဒီအိမ္ထဲမွာ မုိးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ အလုပ္ခြင္ျဖစ္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ့ဘ၀ပါ။ ကုိယ္ေတြ႕ဘူးတဲ့ ျမန္မာအိမ္ေတြကလည္း အကူေခၚရင္ အင္ဒုိနီး႐ွားမေတြ၊ ဖိလစ္ပုိင္မေတြခ်ည္းပဲ။ စကားအားလုံးနားလည္ေနေတာ့ စကား႐ွဳပ္လုိ႔တဲ့။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း မေခၚခ်င္ၾကဘူးတဲ့။ ကုိယ္လဲ မၾကားဘူးတာေတြ ၾကားရ၊ သက္ျပင္းပဲ ခဏခဏ ခ်မိပါေတာ့တယ္။

တရက္က်ေတာ့ အိမ္႐ွင္ခရယာန္က "ခိုင္" rule ကို ေဖာက္ဖ်က္တယ္။ အရမ္းစိတ္ဆုိးတယ္ အဆင္မေျပဘူး ဆုိၿပီး ျပႆနာယူလာျပန္ေရာ။ သူ႔အိမ္မွာ ဘုရား႐ွိခုိးလုိ႔တဲ့ေလ။ သူတုိ႔ရဲ႕ စာခ်ဳပ္ထဲမွာ ဘာသာ မတူရင္ ကုိယ့္ဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူးလု႔ိ ပါတယ္ဆုိပဲ။ ကုိယ္လဲ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တုိသြားမိတယ္။ ဘာလုိ႔ မရတာလဲ ေမးေတာ့ သူ႕အိမ္မွာ God ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္လုိေနမလဲတဲ့။ သူ႕ God က စိတ္ညစ္ေနမွာေပါ့တဲ့။ နင္ ဓါးအိမ္ထဲကို ဓါးႏွစ္ေခ်ာင္းထည့္လုိ႔ ရလုိ႔လားတဲ့။ သူ႕ဓါးနဲ႔ သူ႕ဓါးအိမ္နဲ႔ပဲ အဆင္ေျပသလုိ သူတုိ႕ရဲ႕ ခရစ္ယာန္ God ကလဲ သူ႔အိမ္မွာ အဆင္ေျပေျပေလးေနတာ တျခားဘာသာက God ေရာက္လာလို႔ မရဘူး ဘာညာနဲ႔ စိတ္ေတြဆုိးၿပီး လုံး၀ဘုရားမ႐ွိခုိးပါနဲ႔လုိ႔ ေျပာေပးပါတဲ့။ ဖုန္းကို အတင္းထုိးေပးျပန္ေရာ။

ကိုယ္လည္း ခဏေနပါဦးဆုိၿပီး သူ႕ကို ေမးရတယ္။ နင္တုိ႔ စကၤာပူကၽြန္းမွာ ခရစ္ယာန္ေတြပဲ ႐ွိတာလား။ တျခားဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတယ္ မဟုတ္လား။ နင္ေျပာသလုိ God ေတြသာ စိတ္ညစ္ရမယ္ဆုိရင္ နင္တုိ႔ ကၽြန္းေရျမဳပ္သြားတာ ၾကာလွေရာေပါ့လုိ႕ ေျပာလုိက္တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ God ေပ်ာ္ေနတယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ God စိတ္ညစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ God ဘာလုပ္လုပ္ Feel မလာဘူးဆုိတာ႐ွိလားလုိ႔ ျပန္ေမးရတယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားပါဦး။ ေနရာ ေသးေသးေလးတစ္ခုမွာ God ႏွစ္မ်ဳိး႐ွိေနတာ ပုိေအးခ်မ္းေစမွာ မဟုတ္လား ဆုိေတာ့ ျပန္မေျဖဘူး။ အၾကာႀကီးေနမွ သူ႕ God ကို သူက ျမင္ဘူးတယ္တဲ့။ God က သူစိတ္ညစ္ရင္ အိပ္မက္ေပးတယ္တဲ့။ ကိုယ့္မွာလဲ ခရစ္ယာန္ အေပါင္းအသင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ သူ႕လုိ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လုိေျပာေျပာ သူ႕ God စိတ္ညစ္ေနၿပီ။ နင္ မေျပာေပးရင္ ငါ ျပန္လႊတ္လုိက္ေတာ့မယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္က အဲဒါဆုိလည္း ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ပဲ ေခၚပါလား။ ဘာလုိ႔ ဗုဒၶဘာသာေခၚတာလဲ ဆုိေတာ့ မေျဖဘူး။ မရဘူးဆုိတာပဲ ေၾကာက္အားလန္႔အား ေျပာေနေတာ့တာပဲ။ Please Please ဆုိၿပီး ဒီဘုရားစာ ႐ြတ္လုိ႔မရ၊ ဘုရား႐ွိခုိးလုိ႔ မရဘူးဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာသာျပန္ေပးပါ ဆုိၿပီး ဇြတ္ေျပာေတာ့တာပါပဲ။

ဒါနဲ႔ပဲ "ညီမေရ... ဘယ္အခ်ိန္ဘုရား႐ွိခုိးလဲ" လုိ႔ ေမးေတာ့ ညအိပ္ရာ၀င္၊ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ အကုန္႐ြတ္တယ္တဲ့။ အလြတ္ရလားဆုိေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ တဲ့။ ဒါဆုိရင္ တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ရင္း ႐ြတ္ေနပါလား။ ဘုရားဆုိတာ တစ္ေန႔တစ္ခါ ဖင္ေထာင္ေအာင္ ႐ွိခုိးမွ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ပုံေတာ္ကို ထိုင္ကန္ေတာ့ေနရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ရင္ထဲက ပူေဇာ္ရတာမ်ဴိး။ တစ္ေနကုန္ မနက္ အိပ္ယာႏိုးကတည္းက အိမ္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ဂုဏ္ေတာ္ေလးေတြ ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနေပါ့။ ညဘက္ လူေတြ အားလုံးျပန္ေရာက္လာမွ မ႐ွိခုိးနဲ႕ေပ့ါ။ သူတုိ႔က ခရစ္ယာန္ေတြ ဆုိေတာ့ အျမင္တစ္မ်ဳိးေလ။ သူတုိ႔လဲ အျပစ္ျဖစ္တာေပါ့ လုိ႔ ဘုရားမ႐ွိခုိးရဘူးဆိုတာကို အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ေပးလုိက္တာ ေလေၾကာေတာ့ ႐ွည္သြားတာေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ အဆင္ေျပဘုိ႔က အေရးႀကီးေနတယ္မဟုတ္လား။

တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အေနနဲ႔ ကိုယ့္ျမန္မာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို တ႐ုတ္၊ ကုလားရဲ႕ အိမ္မွာ ဖိနပ္စင္ အၿမဲ ဖုန္ခါ၊ သူတုိ႔စားၿပီးမွစား၊ အိမ္သာေျပာင္ေအာင္ေဆး ဆုိတာေတြ ဘာသာျပန္ရတာကုိ ေတာ္ေတာ္ "ခါး" ေနပါၿပီ။ မေျပာခ်င္လုိ႔လဲ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ျမန္မာတစ္ေယာက္တည္း ႐ွိတာမုိ႔ ေ႐ွာင္ေျပးလုိ႔မရ။ သူတုိ႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက အိမ္အကူဆုိတာ မီးဖုိေခ်ာင္ႏွင့္ တကြ တအိမ္လုံးကို စီမံကြပ္ကဲႏုိင္သူလုိ႔ သတ္မွတ္တာပါ။ ေရာက္လာတာနဲ႔ မီးဖုိထဲက နံရံကပ္ ဗီဒိုကို စစ္ၿပီးသား။ ေရခဲေသတၲာကို ဖြင့္ၿပီး ဘာ အသားငါးေတြ ႐ွိလဲ စစ္ၿပီးသား။ ကေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းခ်ိန္ေတြ၊ က်ဴ႐ွင္ခ်ိန္ေတြေမး၊ သူတုိ႔စားတတ္တဲ့ မနက္စာေတြ ဟင္းေတြေမး၊ ဒါမ်ဳိးကိုလုိခ်င္တာတဲ့။ ကုိယ္တုိ႔လူမ်ဳိးက သူမ်ားအိမ္မွာ ဟုိပစၥည္းလွန္ၾကည့္၊ ဒီဗီဒိုဖြင့္ၾကည့္၊ စပ္စပ္စုစု ေလွ်ာက္ၾကည့္ဘုိ႔ အလြန္၀န္ေလးတဲ့ လူမ်ဳိးပါ။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေရခဲေသတၲာဖြင့္ စစ္ဘုိ႔ေနေနသာသာ အိမ္႐ွင္လုိက္ျပလုိ႔ၾကည့္ရရင္ေတာင္ အထဲက ပစၥည္းကိုင္ၾကည့္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကေလးေတြကုိ ေက်ာင္းခ်ိန္အမွီ ႏိွဳေပးရတာေတြ၊ မနက္စာျပင္ေပးၿပီး က်ဴ႐ွင္ခ်ိန္ဆုိလည္း သတိေပးရတာေတြ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ဘယ္တတ္ပါ့မလဲ။ တစ္ေနကုန္ အလုပ္သြားလုပ္တဲ့ အေမေတြက အိမ္အကူအေပၚမွာ အမ်ားႀကီး အားကုိးေနရတဲ့ ဘ၀ေတြ သူတုိ႔ ဘယ္နားလည္ဦးပါ့မလဲ။ အေမေတြက ညဘက္ျပန္လာၿပီး သူ႔ကေလးေတြကို ႏွဳတ္ဆက္႐ုံ၊ ညစာ စားၿပီးၿပီလားေမးၿပီး႐ုံနဲ႔ အိပ္ယာထဲ တန္း၀င္ရတာေတြကို ကုိယ့္လူမ်ဳိးက မခံစားဘူးေတာ့ ဘယ္ဒီေလာက္ေတြးထားမိမလဲ။ သူ႕အလုပ္က အိမ္႐ွင္း႐ုံ၊ ထမင္းခ်က္ေပး႐ုံေလးပဲ ထင္မွာပဲေပါ့။ ဒါေတြကပဲ အဆင္မေျပတာေတြ အမ်ားႀကီးကို ျဖစ္လာေစတာပဲေပါ့။

ကိုယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီအလုပ္မ်ဳိးလာလုပ္ရတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးေတြ ႐ွိကို မ႐ွိေစခ်င္ပါဘူး။ အစစ အရာရာ အဆင္မေျပၾကတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးေတြမွာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနအရ မတတ္သာလုိ႔ လာၾကရၿပီဆုိရင္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာေရာ၊ ႏွဳတ္ပုိင္းဆုိင္ရာပါ အမ်ားႀကီး ျပင္ဆင္လာဘုိ႔ လုိတယ္ဆုိတာေလး ေျပာျပခ်င္တာပါပဲ။ မိဘကို ေျပာခဲ့တဲ့ အလုပ္က တစ္မ်ဳိး၊ ဒီမွာ လုပ္ရေတာ့ တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ရတဲ့ သာဓကေတြလည္း အမ်ားႀကီး ႐ွိတာမုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႐ွိတယ္၊ ဘယ္၀ါ႐ွိတယ္ ဆုိတဲ့ အားကိုးခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြလဲ ေဖ်ာက္ခဲ့ဘုိ႔လုိပါတယ္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ကိုယ့္ကိစၥမဟုတ္ရင္ အခ်ိန္ေပးႏုိင္တဲ့သူေတာ္ေတာ္ ႐ွားပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ Plan ခ်ၿပီး ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္၊ ဘယ္လုိမွ မမွားႏုိင္ဘူး၊ အဘက္ဘက္က ဟာကြက္မ႐ွိဘူးဆုိၿပီး လုပ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဘ၀ဆုိတာ ကိုယ္လုံး၀ ထင္မထားတဲ့ ေနရာကေန အ႐ွဳိက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိုးႏွက္တတ္တာမ်ဳိး မဟုတ္လား။ ။